شب های قدر که میشود، معمولا مردم در هر جایی که هستند در طلب آمرزش و بخشش از خداوند میکوشند
اما به نظر من این گونه کوشش ها برای آمرزیده شدن کافی نیست و اشکالی اساسی در کار وجود دارد. ما عموما فقط برای رهایی از گرفتاری و بند و عذاب التماس میکنیم و از توبه حقیقی خبری نیست.
وضعیت ما در این حالت شبیه به دزدی است که می گوید پشیمان است ولی هیچ فکر برای اینکه بعد از آزادی چه کاری باید انجام دهد ندارد و چون جز دزدی کار دیگری بلد نیست و اندیشه دیگری ندارد و هدف مشخصی ندارد با احتمال بسیار زیاد باز هم همان راه سابق را خواهد رفت و ابراز پیشمانی و طلب بخشش تنها برای او وسیله ای برای رهای از عذاب و بند است.
لذا بهتر میبینم که در شب قدر به این اندیشه کنم که راه دیگر جز راه اشتباه گذشته چه خواهد بود. اگر من از راه و شیوه کنونی خود پشیمان هستم، چه شیوه جدیدی را از فردا در زندگی پیش خواهم گرفت.
توبه، بدون داشتن برنامه ای برای آینده محقق نمیشود و فریاد آمرزش جز فریبی برای رهایی از عذاب نخواهد بود و حاشا که خداوند فریب نخواهد خورد. توبه کامل یعنی من دلم چیز دیگری را غیر از گناه گذشته ام بخواهد. آنوقت است که میتوانیم گناه نکنیم. این که بگویم دیگر گناه نمیکنم کافی نیست، باید بدانم به جای گناه چکار دیگری میخواهم انجام دهم. اگر کار دیگری برای انجام دادن نداری، پس دوباره گناه میکنی. اگر از چیز دیگری جز گناه لذت نبری پس دوباره گناه میکنی.
برای روشن تر شدن مطلب یک مثال ساده بیان میکنم.
دانش آموز کاهلی را در نظر بگیرید که معلمش از او به سبب این کم کاری ناراحت است. اما این دانش آموز اکنون روش خود را تغییر داده و مدتی است که اهل علم و تحصیل شده و نزد معلم آمده تا طلب بخشش کند. آیا معلم برای بخشش او لحظه ای درنگ خواهد کرد؟
اگر قصد طلب آمرزش داریم چه نیکوست که امشب اینگونه نزد خداوند برویم
و اگر اینگونه نیستیم، بهتر است برای یافتن راهی جدید برای زندگی و هدفی متعالی برای دنبال کردن بیشتر تفکر کنیم و امشب همین را از خداوند بخواهیم
از او بخواهیم که آن راه دیگر را نشانمان بدهد تا دیگر گرفتار نشویم تا دیگر گناه نکنیم
از خدا بخواهیم تا از این به بعد دلمان چیز دیگری را بخواهد، دلمان خوبی را بخواهد.
نوشته شده در تاریخ خرداد ۲۳, ۱۳۹۶
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.